Op 22 juni 2020 maakte de Europese Commissie haar Monitoringverslag over de voortgang op weg naar de SDG’s in EU-context – editie 2020 bekend. Wat is de stand van zaken mbt duurzame ontwikkeling in de EU? Net op het moment, dat de grootste na-oorlogse gezondheidscrisis tot een vertraging is gekomen op het Europese continent. Wereldwijd slaat Covid19 onverbiddelijk toe aan razendsnel tempo.

Het rapport behandelt de periode 2013-2019, en is zeker interessant om door te nemen. Duurzame ontwikkeling is nu eenmaal stevig verankerd in de Europese Verdragen en staat centraal in het Europese beleid.

Wanneer we het hoofdstuk SDG 3 mbt ‘Goede gezondheid en welzijn’ doornemen, dan merkt men opnieuw vorderingen van de EU in de afgelopen vijf jaar. EU-burgers hebben minder last van externe gezondheidsdeterminanten, zoals geluid en luchtvervuiling, en lijken steeds vaker levensstijlgerelateerde risicofactoren zoals roken los te laten. 

Deze verbeteringen weerspiegelen zich in de vermindering van vermijdbare sterfte, verwijzend naar zowel vermijdbare als behandelbare doodsoorzaken. Bovendien zijn de sterfgevallen als gevolg van hiv, tuberculose en hepatitis de afgelopen vijf jaar voortdurend gedaald en zijn er minder mensen omgekomen bij arbeidsongevallen of onderweg. Er zijn wel nog altijd te veel verkeersdoden, overeenkomstig de doelstellingen.

De toegang tot gezondheidszorg en een verdere verhoging van de levensverwachting in de EU, wordt weerspiegeld in de zelf ervaren gezondheid van EU-burgers. 

Maar, waar knelt dan precies de schoen? Te midden deze gezondheidscrisis, waar onze gezondheidszorg onder druk kwam te staan, en alle gezondheidswerkers tot het uiterste zijn gegaan om het hoofd te bieden, moet men zich toch de vraag stellen of deze monitoring, geen aanvullend en nieuw beleid vraagt. 

De Wereldgezondheidsorganisatie stelt een definitie voorop van gezondheid. De 17 SDG’S zijn ook pre-gedefinieerd, maar binnen SDG3 valt het op, hoe het accent ligt op gezondheid, de curatieve gezondheid en veel minder op de preventieve gezondheid en de leefstijl. En anderzijds worden de SDG3 pathologiën gelimiteerd tot handvol. 

Kortom, een duidelijke nationale en EU visie rond de wetenschap van welbevinden en de meerwaarde van welbevinden komen nauwelijks of niet aan bod.

WellBeingDesign dringt aan op een innovatief beleid rond gezondheidszorg en de wetenschap van welbevinden, dat ons over 2030 brengt. Langer leven wordt niet bepaald door de tijd en niet alleen door de resultaten van curatieve gezondheidszorg, maar door de kwaliteit en de ruimte die men schenkt aan gezondheid en welbevinden binnen dat langer leven. Curatieve gezondheidszorg, dient aangevuld te worden met preventieve gezondheidszorg, leefstijl en positieve psychologie enz …

Kortom, het volledige luik van we wetenschap van welbevinden ontbreekt eigenlijk in het visionair politiek denken!