In de zoektocht naar een deel of het geheel van het pandemisch armamentarium, werkt men internationaal op vele terreinen. Samenwerking zal essentieel blijken in de zoektocht naar een vaccin en in de speurtocht naar mogelijke medicijnen, die mischien de symptomen van de ziekte geheel of deels aanpakken.

De geschiedenis zal ons mettertijd wel aantonen of we op de juiste of correcte manier gehandeld hebben. Eén ding is duidelijk. Covid19 is geen griep. Het merendeel van de mensen hebben hun gedrag aangepast en bijzonder veel mensen voelen nu al, de financiële zwaartekracht met dewelke deze pandemie ons dagdagelijks leven en portemonee aantast. 

Veel mensen zijn overleden. Teveel mensen zijn overleden. Bij vele mensen kan het rouwproces zelfs nog niet aanvangen, want zo hard hakte niet alleen de pandemie, maar ook de overheidsmaatregelen in op een waardig menselijk afscheid. De mentale en emotionele schade is immens. Niet alleen bij diegenen, die geen afscheid konden nemen van naasten en geliefden, maar ook diegenen die wekenlang al dan niet in coma, gestreden hebben tegen deze ziekte. De mentale nazorg van Covid19 is op dit ogenblik onoverschouwelijk, en moet zich nog ten vollle manifesteren. 

Onze gezondheidszorg in België is ondanks de jarenlange en steeds verdergaande ingrijpende besparingsmaatregelen, nog steeds één van de beste systemen binnen de curatieve gezondheidszorg in de wereld. Ze heeft stand gehouden. We moeten dankbaar zijn.

Nu zitten we in het midden van het loslaten van overgangsmaatregelen, en de aanhoudende druk van lobbygroepen, drukkingsorganisaties, media bemoeilijken het gehele proces. Dat een land stilleggen, veel gemakkelijker is dan een land heropstarten, klopt als een bus. Het probleem nu, is dat wij terecht komen in een constant “wat, als” en een “ja, maar” media-scenario. Wat interpreteren, of liever over-interpreteren we graag de regels. En ja, ze zijn bij wijlen absurd. Maar, dat is deze pandemie niet. Er zijn nu eenmaal geen draaiboeken voorradig, ook al hadden wij ons gezondheidsbeleid 16 jaar geleden wel beter moeten uitdossen binnen de departementen virologie, infectieziekten, biostatistiek, … Deze pandemie kwam niet onaangekondigd, ook al verraste zij ons.

Wat we vernamelijk leren uit deze pandemie is dat de mensheid, een enkel organisme is, die leeft en overleeft in relatie tot de ander, op alle mogelijke terreinen. Het plotseling bevriezen van dit ene gegeven, toont opnieuw aan en zal nog veel meer duidelijk maken, dat wij ons als mens zullen moeten heruitvinden, op persoonlijk, sociaal en omgevingsvlak. Voornamelijk in omgangsvormen. Hoe gaan wij beter met onszelf om, met de ander en onze omgeving? Kortom, de mensheid. Oude en nieuwe inzichten rond gezondheid en welbevinden zullen, ons aantonen, dat wij meer op leefstijl, welbevinden, gedrag, op kennis, zelfs op rituelen, op samenwerking en solidariteit zullen moeten investeren, willen wij in afwachting van een al dan niet mogelijke oplossing tegen dit pandemie, die zich illo tempore kan aanbieden, overleven. 

In tussentijd, moeten wij veel meer leren inzetten op preventieve, positieve en innovatieve gezondheidszorg in onze dagdagelijkse privé en werksfeer, willen wij dat de curatieve gezondheidszorg de draagkracht behoudt in haar nabije toekomst, om verder te evolueren en presteren, op basis van nieuwe kennis, inzichten en praktijken. 

Gezondheid en … welbevinden voor alle mensen van alle leeftijden, is het credo van de WHO, … niet? Een en-en verhaal voor betere gezondheid en duurzamer welbevinden!